Symulacja to metoda aktywnego nauczania, która opiera się na naśladowaniu rzeczywistości w celu zdobycia doświadczenia zbliżonego do prawdziwego. Richard Duke pisze, że to „technika edukacyjna - pogląd, że gra jest metodą nauczania w klasie, nowoczesnym odpowiednikiem kolorowego papieru i kleju". Podkreśla także, że symulacja jest "korelacją z procesem społecznym - nacisk kładzie na granie ról i na powielanie interakcji społecznych". W ten sposób autor książki Gaming – the Future's Language podkreśla związek symulacji z nauką życia w społeczeństwie. To demonstracja, która może być opisana jako zminiaturyzowany obraz rzeczywistości czy raczej model procesu społecznego, politycznego czy ekonomicznego. Podobnie jak gra symulacyjna składa się z trzech elementów: gry posiadającej określone reguły postępowania; roli, w którą wcielają się uczestnicy oraz symulacji. Celem symulacji jest ukazanie danego procesu od początku do końca. Tym jednak różni się symulacja od gry symulacyjnej, że jej celem jest wzmocnienie u uczniów umiejętności współdziałania, negocjowania, myślenia kreatywnego, szukania rozwiązania problemu i osiągania kompromisu. Nauka poprzez symulację odbywa się w ramach procesu learning by doing (nauka przez działanie) i uczenia się na błędach popełnianych z bezpiecznej sytuacji symulacji. Już od przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych teoretycy – jak choćby Omar Khayyam Moore oraz Alan Ross Anderson podkreślają plusy zastosowania symulacji jako metody. Zauważają, że symulacja opiera się na stworzeniu odpowiedniej przestrzeni do nauki, która sprzyja wyciąganiu wniosków, logicznemu i spójnemu myśleniu, kreatywnemu działaniu. Metoda symulacji uczy produktywnego myślenia i pozwala na przełamywanie schematycznego myślenia. Istotnym elementem jest uczenie rozwiązywania problemów. To nie tylko przyswajanie wiedzy, ale również zdobywanie nowych umiejętności i nauka postaw, rozwija spostrzegawczość, wyobraźnie i pamięć oraz uczy koncentracji. Symulacji ponadto pobudza motywację uczestników. Nauka jest efektywniejsza a wiedza trwalsza. Symulacja łączy teorię z praktyką, uprzywilejowując tę drugą. Jako metoda nauczania znajduje coraz szersze zastosowanie w edukacji. Najczęściej stosowana jest w nauczaniu wczesnoszkolnym, ale z powodzeniem może być również stosowane na wyższych szczeblach edukacji.
Koordynatorki projektu:
dr Kinga Anna Gajda
mgr Aneta Pazik
Cząstkowe rezultaty badań zostały przedstawione na konferencji:
END 2015 International Conference on Education and New Developments (Porto, 27-29.06.2015)
XIV Międzynarodowa Konferencja Naukowa "Edukacja XXI wieku", "Przestrzenie edukacyjnego współdziałania w budowaniu społeczeństwa obywatelskiego" (12-21.10.2016, Szczyrk), paper: Symulacja jako metoda kształtowania postaw obywatelskich wśród licealistów
oraz zawarte w artykule:
Kinga Anna Gajda, Aneta Pazik, Simulation as a Model of Political Participation Teaching, [w:] END 2015, International Conference on Education and New Developments, Proceedings, ed. Mafaldo Carmo, World Institute for Advanced Research and Science, WIARS, Lisbon 2015, s. 319-324, ISBN: 978-989-993889-2-2
Kinga Anna Gajda, Aneta Pazik, Gra symulacyjna, „Hejnał oświatowy" nr 8-9/155 2016.
Metoda symulacji wykorzystana została w następujących projektach:
- E-voting a partycypacja wyborcza (dr K.A.Gajda, mgr A. Pazik)
- Zdzisław Krudzielski jako architekt industrialnej i społecznej rzeczywistości jaworzańskiej (dr K.A.Gajda, mgr A. Pazik)
- Sądecki Sztetl Młodzi Ambasadorzy Tolerancji (Fundacja Nomina Rosae - – projekt odbył się w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG)
Fot. Allan Ajifo pobrane z Flickr Credit to Modafinil
english